[OS] Just for two of us | BangDae

[FanFiction B.A.P]

Just for two of us.

Author: dryices94

Couple: Bang Yongguk x Jung Daehyun (BANGDAE)

Rate: PG-15
Author Note: สั้นนะคะ สั้นมากถึงมากที่สุดเพราะแอบแต่งในเวลาทำงานค่ะรู้สึกแปลกๆ ก็มองข้ามมันไปนะคะ =.,= #หนีงานมาแต่งฟิคเพราะใจมันอยากล้วนๆ 55555 เอนจอยรีดดิ้งค่าาาา XD

            มือใหญ่ของชายหนุ่มคนหนึ่งหมุนลูกบิดประตูเข้ามาภายในหอพักพร้อมกับร่างของใครบางคนที่พาเข้ามาด้วยกันโดยไม่ลืมที่จะหันไปกดล็อคประตูป้องกันบุคคลภายนอกเข้ามารบกวน ‘เวลาส่วนตัว’ ของพวกเขาด้วย ร่างสูงไม่รอช้าผลักแผ่นหลังบางของอีกคนจนชิดกำแพงขาวก่อนจะตามมาด้วยริมฝีปากร้อนที่ทาบทับลงมาบนกลีบปากอิ่มแทบจะในทันที

            รสจูบร้อนแรงที่ถูกส่งมาโดยไม่ทันตั้งตัวทำเอาคนถูกกระทำตกใจไม่น้อยอย่างไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะใจร้อนขนาดนี้ แต่จากตอนแรกที่ขัดขืนก็กลายเป็นคล้อยตาม มือเรียวโอบรอบคอของร่างสูงไว้เป็นหลักยึดเหมือนเป็นการตอบรับอยู่กลายๆ พร้อมกับวงแขนแกร่งที่เกี่ยวเอวสอบเข้ามาไว้ในอ้อมแขนจนร่างสองร่างแนบชิด ร่างบางรอรับสัมผัสจากคนที่รุกล้ำริมฝีปากของตนอย่างเต็มใจเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบที่อีกคนมอบให้ครั้งแล้ว.. ครั้งเล่า…

            แลกลิ้นกันไปมาอยู่หลายนาทีได้ยินเสียงดูดปากกันและกันหลุดออกมาเป็นระยะ น้ำใสไหลออกมาตามมุมปากแต่วินาทีนี้ใครเล่าจะสนใจ? ความคิดถึง โหยหา ความใกล้ชิดที่ไม่ได้สัมผัสกันมานานผลักดันให้ทั้งคู่ยิ่งดำดิ่งสู่ห้วงอารมณ์ที่แสนหวาน มีบ้างที่คนในอ้อมแขนครางประท้วงเพราะเริ่มขาดอากาศหายใจแต่ไม่ถึงนาทีต่อมาก็กลับมาแนบสนิทกันใหม่ มือใหญ่ผละออกจากเอวบางข้างหนึ่งไล่เลื้อยลงไปจนถึงบั้นท้ายงอน บีบคลึงตามแรงอารมณ์ที่เริ่มประทุขึ้นภายในกายแต่เรียวปากของทั้งคู่ก็ยังไม่ละออกจากกันแม้แต่วินาที...

“ฉันรักนาย จอง แดฮยอน”

ถ้อยคำหวานหูเอ่ยชิดริมฝีปากอิ่มดังก้องอยู่ในโสตประสาทของผู้ฟัง ปลายจมูกโด่งคลอเคลียแก้มใสของร่างเล็กในอ้อมกอดอย่างอ้อยอิ่งและโหยหาซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีขัดขืน ดวงตากลมโตพริ้มลงยอมให้อีกคนสัมผัสตนได้ราวกับเป็นเรื่องปกติ

ก็จะผิดปกติได้อย่างไรในเมื่อพวกเขาเป็น ‘คนรักกัน’

“ผมก็รักพี่.. พี่ยงกุก”

รัก...

รักเหลือเกิน...

แต่ความรักของพวกเขาก็เหมือนสิ่งต้องห้าม อยากจะบอกให้ใครต่อใครรู้ก็ต้องปิดบังความลับนี้เอาไว้เพราะกลัวจะกระทบกับความจริงที่เป็นอยู่ ตารางงานที่แน่นขนัดเมื่อหลายเดือนที่ผ่านมาทำให้พวกเขาไม่ค่อยได้มีเวลาอยู่ด้วยกันแบบนี้เสียเท่าไหร่ ถ้ามีโอกาสแม้เพียงแค่ได้ยืนข้างกันบนเวทีหรือได้เดินข้างๆ กันเวลาเหล่านั้นมันก็มีค่ามากเกินแล้ว

“คืนนี้อยู่ด้วยกันได้ไหม..”

เสียงทุ้มต่ำเป็นเอกลักษณ์ที่ไม่ว่าได้ยินเมื่อไหร่ก็ทำให้ใจดวงน้อยของแดฮยอนสั่นไหวได้เสมอ ลมหายใจร้อนผ่าวที่รินรดอยู่ข้างแก้มบ่งบอกถึงความต้องการของร่างสูงมากเพียงใดเขารู้ดีเพราะตอนนี้ร่างบางเองก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน..

“แล้วยองแจ...?”

. 

.. 

“อย่างพูดถึงคนอื่น.. คืนนี้ยองแจอยู่กับจุนฮงและขอให้เวลานี้มีแค่เรา”

 .

 ...

หมดสิ้นคำมาทัดทานเพียงแค่คำว่า “เรา” จองแดฮยอนก็ไม่มีเหตุผลอื่นใดมาหักล้างได้อีกแล้ว ริมฝีปากอิ่มถูกปิดทับด้วยจุมพิตร้อนจากคนด้านบนอีกครั้งและในครั้งนี้เขาก็ตอบรับกลับไปอย่างหนักหน่วงไม่แพ้กันเป็นสัญญาณเริ่มต้นของอะไรอีกหลายอย่างต่อจากนี้...

ขอให้เวลานี้มีแค่เรา...

แค่เราสองคนเท่านั้น...

FIN